Oorzaken :
- Zenuwaandoening : deze kan aangeboren zijn of door een verwonding, een zenuwziekte of een slijtage van de onderrug.
- Snellere blaasvulling : de hond drinkt meer dan normaal vanwege bv. het stillen van een verhoogde eetlust of hormoonstoornis zoals suikerziekte of lever- of nierziekte.
- Verhoogde aandrang om te urineren: bv. een blaasontsteking, urinestenen, tumoren, prostaataandoening
- Gedragsstoornissen
- Belemmerde afvoer van de urine : door bv. urinestenen, tumoren, prostaatcysten of verwondingen, slecht genezen bekkenbreuk
- Anatomische afwijkingen : urineleider van de nieren niet uitmonden in de blaas maar in de urinebuis, de baarmoeder of vagina.
- Verminderd sluitingsrespons van de urinebuis ofwel Sfincter Mechanisme Incompetentie afgekort SMI.
SMI is de meest voorkomende oorzaak van onbewust urine verlies bij een hond, zowel bij een reu als bij een teef. Als een oudere teef na sterilisatie af en toe kleine hoeveelheden urine verliest in rust of tijdens haar slaap en geen klachten bij urineren vertoont, dan kun je aan SMI als oorzaak van het urine verlies denken.
Behandeling :
Als er een tekort aan oestrogenen de enige oorzaak is dan kan het geven van oestrogeen helpen. Bij ernstig incontinentie kan dit gecombineerd worden met efedrine of fenylpropanolamine. Bij onvoldoende resultaat van deze medicijnen of verslechtering van de klachten na aanvankelijk goed resultaat moet de patiënt opnieuw onderzocht worden om te zien of de vroegere diagnose wel juist is of dat er een probleem is bijgekomen. Vanwege de bijwerkingen van bovenstaande medicijnen is het niet aan te raden de medicatie te verhogen. Men kan overgaan tot een operatie, maar geen enkele behandeling heeft een levenslange garantie, soms helpt een behandeling maar enkele maanden.
Tot slot : Een jonge hond kan SMI ook voorkomen, in een aantal gevallen verdwijnt deze incontinentie na de eerste loopsheid. Castratie van deze teven wordt ten zeerste afgeraden.
