In de darmen worden koolhydraten uit de voeding afgebroken tot glucose. Die glucose is een belangrijke brandstof voor de cellen. Cellen hebben voor de opname van glucose het hormoon insuline nodig. Insuline is overigens niet alleen van belang voor de opname van glucose maar ook voor de afbraakproducten van vetten en eiwitten. Bij een hond met suikerziekte is er een tekort aan insuline of er zijn omstandigheden waardoor de werking van insuline wordt tegengegaan door andere hormonen. Hierdoor stijgt het glucosegehalte in het bloed, terwijl de cellen juist een tekort aan glucose hebben.
Oorzaken :
Insuline wordt geproduceerd door specifieke cellen in de alveesklier. Bij een ernstige beschadiging van de alvleesklier, bijvoorbeeld een ontsteking, kan de insulineproduktie in het gedrag komen. Een andere vorm van beschadiging van de alvleesklier is een zogenaamde auto-immuun ziekte. Hierbij worden antistoffne gemaakt tegen de insuline producerende cellen waardoor deze verloren gaan.
Na de loopsheid wordt door de eierstokken gedurende een aantal weken het hormoon progesteron geproduceerd. Dit progesteron kan leiden tot een verhoogde productie van het groeihormoon. Dit groeihormoon remt de werking van insuline, er is dus wel voldoende insuline maar het kan zijn werk niet doen. Het lichaam registreert het hoge glucosegehalte in het bloed en het tekort aan glucose in de cellen, de alvleesklier reageert hierop door steeds meer insuline te produceren. Op de duur raken de insuline producerende cellen volledig uitgeput en wordt er weinig tot geen insuline meer aangemaakt. De echte diabetis is ontstaan. Andere oorzaken van suikerziekte zijn overgewicht, gebrek aan lichaamsbeweging, of het nemen van het hormoon cortisol.
Gevolgen :
Het glucosegehalte in het bloed wordt zo hoog dat de nieren de glucose gaan uitscheiden via de urine.
Glucose in de urine trekt extra vocht aan, de hond gaat meer plassen, om het vochtverlies tegen te gaan zal de hond meer gaan drinken. Vanwege het verlies van glucose en onvermogen om glucose te verbranden krijgt de hond meer honger. En ondanks het meer eten zal de hond toch vermageren door het onvermogen om glucose, vetten en eiwitten op de normale manier te verbranden door de cellen. Als het energietekort van de cellen steeds ernstiger wordt, dan gaat het lichaam in snel tempo opgeslage vet afbreken. De vetzuren die hierbij vrijkomen, zullen worden opgeslagen in de lever, waardoor dit orgaan vervet. De levercellen komen dan letterlijk in de verdrukking. Hierdoor kan de lever zijn ontgiftingsfunctie niet goed uitvoeren. Als het lichaam overschakelt op een vetverbranding komer er acetonachtig stoffen vrij, deze stoffen zijn giftig. Dit proces kan leiden tot misselijkheid en braken, ook kan een aceton lucht uit de bek van de hond worden waargenomen. Hoge bloedglucosegehalte kan bij de hond leiden tot vertroebeling van de lens in het oog, dit wordt staar of cataract genoemd. Door het voorkomen van glucose in de urine is er een verhoogde kans op blaasontstekingen. Ook wonden zullen bij honden met suikerziekte moeilijker genezen door de vertraagde aanmaak van eiwitten.
Behandeling :
Als suikerziekte wordt vastgesteld bij een intacte teef en zeker als de teef een aantal weken tevoren loops geweest is dan is het van belang zo snel mogelijk de eierstokken te verwijderen en zodoende de progesteron productie stil te leggen.
Is de diagnose in een vroeg stadium gesteld dan is soms een behandeling met insuline niet of slechts gedurende een korte periode nodig. Zeker in het pre-diabetis stadium (veel drinken, bloedsuiker te hoog, nog geen suiker in de urine) is het succes van een castratie groot.
Als gebleken is dat de alvleesklier niet voldoende werkt dan dient er dagelijks insuline te worden toegediend. De injectie moet onderhuids worden gegeven op een vast tijdstip. Vlak voor de dagelijkse injectie en 7-8 uur na de injectie moet de hond te eten krijgen. De hoeveelheid insuline wordt bepaald door de dierenarts en de hond moet iedere drie maanden op controle.
Een hypo :
Betekent een tekort aan glucose in het bloed. Dergelijke situatie kan ontstaan als de dosering insuline te hoog is of als er in verhouding tot de hoeveelheid insuline die is toegediend te weinig voedsel is opgenomen. Het is van belang dat u de symptonen herkent van een glucose tekort bij uw hond, de hond zal wat onrustig of juist sloop worden, hongerig zijn, rillerig zijn en in ernstige gevallen zelfs een soort epilepsie aanval kunnen krijgen. Uiteindelijk raakt de hond bewuseloos. Herkent u de symptonen dan kunt u het beste zo snel mogelijk wat te eten aanbieden. Is de hond niet meer in staat te eten dan moet je druivensuiker poeder op en onder de tong wrijven, ongeveer 1 gram per kilogram lichaamsgewicht, het is dus van belang dit steeds bij je te hebben als uw hond diabetis heeft.
